Οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης – συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία

Η οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική καταστροφή που προκαλείται από τη σταδιακή λέπτυνση του χόνδρινου ιστού στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Όλοι οι άνθρωποι είναι ευαίσθητοι σε αυτή την ασθένεια επειδή η ανθρώπινη σπονδυλική στήλη εκτίθεται σε τεράστιο στρες λόγω της όρθιας στάσης. Αν λάβουμε υπόψη τους επιβλαβείς παράγοντες, η οστεοχόνδρωση της πλάτης εντοπίζεται σχεδόν σε όλους μέχρι την ηλικία των 40-50 ετών. Η παθολογία δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως. Είναι αδύνατο να σταματήσει η εκφυλιστική διαδικασία που σχετίζεται με την ηλικία, αλλά με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να επιβραδυνθεί. Θα πρέπει να μάθετε πώς να αντιμετωπίζετε σωστά τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας.

Γενικά χαρακτηριστικά της παθολογίας

Η ασθένεια αναπτύσσεται σε τρία μέρη της κορυφογραμμής - την αυχενική, τη θωρακική και την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Η αυχενική και οσφυϊκή οστεοχόνδρωση διαγιγνώσκεται συχνότερα επειδή αυτές οι περιοχές έχουν αυξημένη κινητικότητα. Όσο πιο ενεργές κινήσεις μπορεί να κάνει ένα άτομο στις αρθρώσεις, τόσο πιο επιρρεπείς είναι οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι σε τραυματισμούς και εκφυλισμό. Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής περιοχής εμφανίζεται λιγότερο συχνά, αλλά είναι πιο σοβαρή.

Η παθολογία είναι ύπουλη καθώς συμβάλλει στην εμφάνιση άλλων εκφυλιστικών ασθενειών στο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των μεσοσπονδύλιων κηλών. Στα αρχικά στάδια, ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο, αλλά ήδη εμφανίζονται επίμονες μεταβολικές αλλαγές στον μεταβολισμό ασβεστίου-φωσφόρου, οι οποίες διαταράσσουν την οστική δομή της σπονδυλικής στήλης. Η κυκλοφορία του αίματος στην πληγείσα περιοχή επιδεινώνεται, οδηγώντας σε πρόωρο εκφυλισμό.

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος περιέχει έναν ινώδη δακτύλιο καλυμμένο με μικρορωγμές. Στην επιφάνεια της βλάβης σχηματίζεται ένας πολφικός πυρήνας - τμήματα του οποίου σταδιακά αρχίζουν να διαρρέουν. Στο πλαίσιο των εκφυλιστικών διεργασιών, ο ινώδης δακτύλιος αρχίζει να εξασθενεί και να τεντώνεται, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της περιοχής μικροβλαβών. Όταν ο ινώδης δακτύλιος σπάσει, βγαίνει ο πολφώδης πυρήνας. Έτσι εμφανίζεται μια μεσοσπονδυλική κήλη του νωτιαίου μυελού.

Εάν επιβραδύνετε τη διαδικασία εκφύλισης που οδηγεί σε οστεοχόνδρωση, οι κήλες και τα εξογκώματα θα εμφανιστούν αργότερα. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο πιο εύκολο είναι να καταπολεμηθούν τα σημάδια επιδείνωσης. Τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης της πλάτης εξαρτώνται από τη θέση στην κυψελιδική κορυφογραμμή και την επίδραση των συνοδών ασθενειών στο σώμα.

Προκαλεί οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης

Στις περισσότερες περιπτώσεις η ασθένεια είναι κληρονομική. Σε άλλες περιπτώσεις, η ασθένεια εμφανίζεται στο πλαίσιο κοινών δυσμενών συνθηκών που μπορούν να προκαλέσουν έξαρση, όπως:

1. Προηγούμενοι τραυματισμοί στην πλάτη, συμπεριλαμβανομένης της βλάβης στα οστά, τις αρθρώσεις και τους τένοντες.
2. Μυοσκελετικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της κακής στάσης του σώματος και της πλατυποδίας.
3. Ιστορικό μεταβολικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων των ενδοκρινικών παθολογιών. Τα άτομα με μη αντιρροπούμενο υποθυρεοειδισμό και διαβήτη κινδυνεύουν να αναπτύξουν προβλήματα στα οστά. Αυτά τα προβλήματα επηρεάζουν αρνητικά την απορρόφηση του ασβεστίου.
4. έχουν περιττό βάρος. Η παχυσαρκία και ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος προκαλούν πρόωρη φθορά των αρθρώσεων. Το μεγάλο βάρος ασκεί πίεση στο μυοσκελετικό σύστημα, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την υγεία της σπονδυλικής στήλης.
5. Κακή διατροφή. Μια καθημερινή διατροφή χωρίς θρεπτικά συστατικά και μικροστοιχεία οδηγεί σε υποβιταμίνωση, η οποία οδηγεί σε συστηματική ταλαιπωρία του ανθρώπινου σώματος, η οποία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την κατάσταση της σπονδυλικής στήλης.
6. Σωματική αδράνεια. Έχει αποδειχθεί ότι η καθιστική ζωή οδηγεί σε εύθραυστα οστά. Η μέτρια σωματική δραστηριότητα είναι ευεργετική.
7. Σήκωσε βάρη. Ακριβώς όπως η ανεπαρκής μυϊκή δραστηριότητα, η υπερβολική υπερένταση είναι γεμάτη με μικροτραύματα και βλάβες, προκαλώντας μυοσκελετικές διαταραχές.
8. Προηγούμενες ιογενείς ή βακτηριακές λοιμώξεις. Παραδείγματα: οστεομυελίτιδα, πολιομυελίτιδα.
9. Έχοντας κακές συνήθειες. Η κατάχρηση αλκοόλ και νικοτίνης οδηγεί σε επιδείνωση της κυκλοφορίας του αίματος, η οποία επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση του σκελετικού συστήματος.

Παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση της νόσου:

1. Συγγενείς ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης.
2. Κακή στάση σώματος.
3. έχουν πλατυποδία.
4. Παρατεταμένες περιόδους καθιστή ή όρθιας θέσης.
5. Ανήκει στο γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες υποφέρουν από αυξημένη οστική απώλεια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της εμμηνόπαυσης. Με μακροχρόνια έλλειψη ασβεστίου και άλλων μετάλλων, εμφανίζεται μια εκφυλιστική διαδικασία στη σπονδυλική στήλη, η οποία συμβάλλει στην εμφάνιση οστεοχόνδρωσης.
6. Υπογοναδισμός. Με ανεπάρκεια στεροειδών ορμονών και στα δύο φύλα, το ασβέστιο πρακτικά δεν στερεώνεται στον οστικό ιστό. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής πάσχει από οστεοχόνδρωση που σχετίζεται με την ηλικία. Τέτοιες ασθένειες εμφανίζονται πολύ σπάνια σε νεαρή ηλικία. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για μεταλλάξεις.

Λαμβάνοντας υπόψη τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, θα πρέπει να προσπαθήσετε να διατηρήσετε έναν ήπιο τρόπο ζωής.

Στάδια ανάπτυξης της νόσου

Η ασθένεια έχει 4 στάδια νόσου, συμπεριλαμβανομένης της παρακάτω εικόνας:

1. Το αρχικό στάδιο είναι το στάδιο των εκφυλιστικών μεταβολικών διεργασιών. Ο ασθενής δεν έχει συμπτώματα επειδή ο ιστός του χόνδρου δεν έχει ακόμη διασπαστεί ενεργά. Αρχίζει η παραμόρφωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ακόμη προεξοχή, ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο στην πλάτη. Συνήθως, στα αρχικά στάδια της οστεοχονδρωσίας, η ασθένεια ανακαλύπτεται σπάνια, πιο συχνά τυχαία. Δεν είναι κάθε ειδικός σε θέση να αναγνωρίσει τα πρώτα σημάδια εκφυλισμού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει ελάχιστη ενόχληση που σχετίζεται με υπερφόρτωση. Όταν ο ασθενής στέκεται ή κάθεται για πολλή ώρα, η πλάτη του ασθενούς αρχίζει να πονάει. Επιπλέον, τέτοιος πόνος συνδέεται με υπερένταση και αδυναμία του μυϊκού πλαισίου.
2. Στο δεύτερο στάδιο ξεκινά η ενεργός καταστροφή του ινώδους δακτυλίου που οδηγεί σε μείωση του ύψους του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Σε αυτό το στάδιο, ο προσεκτικός ασθενής ήδη απευθύνεται σε ειδικό γιατί αισθάνεται πιο εμφανή συμπτώματα. Το κεφάλι μπορεί να πονάει συχνά και μπορεί να υπάρχουν ανεξήγητες αυξήσεις πίεσης. Το κάτω μέρος της πλάτης, ο λαιμός ή οι ωμοπλάτες συχνά πονάνε. Ο ασθενής δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την παρατεταμένη προσπάθεια και κουράζεται γρήγορα. Σε αυτό το στάδιο, η οστεοχόνδρωση ανιχνεύεται με ακτινογραφία.
3. Στο τρίτο στάδιο, η ασθένεια προκαλεί διόγκωση του ινώδους δακτυλίου. Όταν διαγνωστεί, ένας ασθενής διαγιγνώσκεται με διόγκωση ή μικρή μεσοσπονδυλική κήλη, η οποία οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή ζωή. Ο χόνδρος είναι ήδη εξασθενημένος και ο ασθενής αισθάνεται πολύ άβολα. Το τρίτο στάδιο είναι μια μεταβατική φάση όσον αφορά τη θεραπεία. Σε αυτό το στάδιο, η συντηρητική θεραπεία είναι ακόμα δυνατή για τη βελτίωση της ευεξίας του ασθενούς και την επιβράδυνση της ανάπτυξης της κήλης.
4. Στάδιο 4 – Τερματικό. Οι σπόνδυλοι χάνουν την ελαστικότητα και την κινητικότητα. Ο ασθενής υποφέρει από πόνο όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας όταν κινείται, αλλά και τη νύχτα. Ο ύπνος διαταράσσεται και εμφανίζονται νευρολογικά συμπτώματα επειδή τα συμπτώματα είναι χρόνια. Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης επιδεινώνεται. Σε αυτό το στάδιο διαγιγνώσκονται ήδη σημαντικές κήλες, οι οποίες παρεμποδίζουν τη φυσιολογική ζωή του ασθενούς. Σε αυτή την περίπτωση, ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των οστεοφύτων. Η συντηρητική θεραπεία δεν προσφέρει ανακούφιση σε προχωρημένες περιπτώσεις.

Όσο νωρίτερα ανιχνευτεί η οστεοχόνδρωση, τόσο πιο εύκολο είναι να την καταπολεμήσουμε. Στα στάδια 1-2, είναι ακόμα δυνατό να αντιστρέψετε την ανάπτυξη της παθολογίας εάν ακολουθήσετε άνευ όρων τις συνταγές του γιατρού.

Τύποι οστεοχονδρωσίας της σπονδυλικής στήλης

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 3 τμήματα που περιλαμβάνουν το κάτω μέρος της πλάτης, τη θωρακική περιοχή και τον αυχένα. Ανάλογα με την ατομική κατάσταση, οι εκφυλιστικές βλάβες σε ένα από τα τμήματα είναι πιο συχνές. Λιγότερο συχνά, η παθολογία επηρεάζει πολλά τμήματα της κορυφογραμμής. Οι περιοχές του αυχένα και της οσφυϊκής μοίρας επηρεάζονται συχνότερα επειδή μπορεί να παρατηρηθεί αυξημένη κινητικότητα σε αυτές τις περιοχές. Εάν προσβληθεί η θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, η παθολογία είναι πιο σοβαρή σε αυτή την περιοχή λόγω των ανατομικών χαρακτηριστικών της πλάτης.

Η οστεοχόνδρωση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι πιο συχνή. Ο επιπολασμός της παθολογίας σχετίζεται με αυξημένα φορτία στο κάτω μέρος του σώματος. Επιπλέον, αυτό το τμήμα της πλάτης είναι πιο ευαίσθητο στο σχηματισμό κήλης και εξογκωμάτων. Όταν προκύπτουν επιπλοκές σε έναν ασθενή με τέτοιο ιστορικό, εμφανίζονται προβλήματα με την κινητικότητα, τις κενώσεις και την ούρηση. Οι προχωρημένες περιπτώσεις απαιτούν σοβαρή διόρθωση και χειρουργική επέμβαση.

Με την οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, εμφανίζεται έντονος πόνος και μια αίσθηση μαχαιρώματος στο κεφάλι. Τις περισσότερες φορές, η ασθένεια εμφανίζεται στο πλαίσιο της παρατεταμένης καθιστικής εργασίας και της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας. Οι ασθενείς με αυτή τη νόσο απαιτούν επίσης μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. Η βλάβη στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης οφείλεται επίσης στην αυξημένη κινητικότητα των ώμων και της κεφαλής.

Η θωρακική οστεοχόνδρωση εμφανίζεται λιγότερο συχνά, καθώς αυτή η περιοχή είναι η λιγότερο επιρρεπής σε μια τέτοια παθολογική διαδικασία λόγω των καλά ανεπτυγμένων μυών και της περιορισμένης κινητικότητας. Αυτός ο τύπος οστεοχόνδρωσης είναι δύσκολο να διαγνωστεί, καθώς τα συμπτώματα της παθολογίας μοιάζουν με ασθένειες της καρδιάς, των πνευμόνων ή του στομάχου. Με τη θωρακική οστεοχόνδρωση, παρατηρείται συχνότερα ακτινοβολία πόνου στις περιοχές των πλευρών και της καρδιάς, επομένως η ασθένεια συγχέεται με ισχαιμική καρδιακή νόσο και σημάδια καρδιακής προσβολής. Ένα σημαντικό διαγνωστικό κριτήριο είναι ότι εάν, με παράπονα για πόνο στο στήθος, δεν εντοπιστούν καρδιακά προβλήματα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν νευρολόγο ή τραυματολόγο.

Όσο μεγαλύτερος είναι ο ασθενής, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εκφύλισης της σπονδυλικής άρθρωσης να επηρεάσει πολλά μέρη της σπονδυλικής στήλης.

Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας της σπονδυλικής στήλης

Τα συμπτώματα μπορούν να χωριστούν σε γενικά και ειδικά συμπτώματα. Η δεύτερη επιλογή, ανάλογα με τον εντοπισμό, είναι χαρακτηριστική για την οστεοχόνδρωση οποιουδήποτε τύπου. Τα πιο κοινά σημάδια εκφυλιστικής νόσου της πλάτης περιλαμβάνουν:

1. Πόνος, δυσφορία και δυσφορία. Δεδομένης της έκτασης και του εντοπισμού της παθολογικής διαδικασίας, ο ασθενής βιώνει διαφορετικούς βαθμούς πόνου. Στα αρχικά στάδια, τα συμπτώματα είναι ασήμαντα και πιεστικά. Τα συμπτώματα υποχωρούν προσωρινά τη νύχτα. Καθώς ο εκφυλισμός της σπονδυλικής στήλης εξελίσσεται, ο πόνος γίνεται χειρότερος και συχνότερος. Στη χειρότερη περίπτωση, ο πόνος δεν σταματά και σας εμποδίζει να κοιμηθείτε το βράδυ.
2. Αδυναμία, συνεχής κούραση. Τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης συχνά συνοδεύονται από μειωμένη αγωγιμότητα των νεύρων και κακή κυκλοφορία του αίματος. Όταν ένας ασθενής αναπτύσσει ενεργά οστεοχονδρωσία, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αναπτύσσεται με την πάροδο του χρόνου. Ο ασθενής γίνεται ολοένα και πιο ανίκανος να εκτελέσει τα καθήκοντά του και το άτομο δεν κοιμάται επαρκώς. Όσο πιο προχωρημένη είναι η παθολογία, τόσο χειρότερα αισθάνεται ο ασθενής.
3. Μειωμένη κινητικότητα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της σπονδυλικής στήλης. Κατά τη φάση της έξαρσης, όχι μόνο εμφανίζεται επίμονος πόνος, αλλά η κινητικότητα της πληγείσας περιοχής της πλάτης περιορίζεται επίσης σημαντικά. Αυτό το φαινόμενο σχετίζεται όχι μόνο με τη φλεγμονώδη διαδικασία, αλλά και με τη μυϊκή σπαστικότητα.
4. Μυϊκός σπασμός στο προσβεβλημένο τμήμα της σπονδυλικής στήλης. Η οστεοχόνδρωση δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα φυσικών εκφυλιστικών διεργασιών στο σώμα. Η σωματική αδράνεια συχνά πυροδοτεί την ασθένεια. Χωρίς κινητική δραστηριότητα, οι μύες ατροφούν και η σπονδυλική στήλη δεν μπορούν να ανακουφιστούν επαρκώς. Αυτό οδηγεί σε συνεχείς εντάσεις που είναι γεμάτες σοβαρή επιδείνωση. Ο ασθενής εμφανίζει αρκετές κράμπες που πρέπει να ανακουφιστούν με φαρμακευτική αγωγή.
5. Ριζικό σύνδρομο. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό για όλες τις μορφές οστεοχονδρωσίας χωρίς εξαίρεση. Όταν η παθολογία περιπλέκεται από την εμφάνιση κηλών, υπάρχει αυξημένη πίεση του προεξέχοντος πολφικού πυρήνα στα νευρικά τμήματα. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζονται ανεπιθύμητες ενέργειες – περιορισμένη κινητικότητα, πόνος, οσφυϊκή μοίρα, παραισθησία και σε σοβαρές καταστάσεις – απώλεια της αίσθησης στα δάχτυλα και τα κάτω άκρα.
6. Άλλες βλαστικές εκδηλώσεις. Αυτά περιλαμβάνουν συμπτώματα όπως βλαστική-αγγειακή δυστονία, νευρολογικές διαταραχές, προβλήματα καρδιάς, πνευμόνων και στομάχου.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της αυχενικής οστεοχονδρωσίας περιλαμβάνουν:

1. Πονοκέφαλο. Εμφανίζεται ξαφνικά και η ίδια η επίθεση συχνά μετατρέπεται σε ημικρανία, συνοδευόμενη από ζάλη, ναυτία, απώλεια συνείδησης και έξαρση της πίεσης. Η ασθένεια συχνά συνοδεύεται από επίμονη κυκλοφορική διαταραχή στην πληγείσα περιοχή και τσιμπημένες νευρικές ρίζες.
2. Πόνος στον αυχένα, στον τραπεζοειδή ή στο άνω μέρος της πλάτης. Αυτό το σύμπτωμα συνοδεύεται από αυξημένη μυϊκή σπαστικότητα. Η σπονδυλική στήλη δεν μπορεί να αντέξει το φορτίο, επομένως αυτοί οι μύες είναι υπερφορτωμένοι. Αυτή η κατάσταση είναι επίσης πιο κοινή μεταξύ των υπαλλήλων γραφείου. Η φύση του πόνου είναι βασανιστική, περιοριστική και επώδυνη.
3. Αυξημένη πίεση. Όταν μια μεσοσπονδυλική κήλη συμπιέζει το αγγειακό κρεβάτι, ο ασθενής βιώνει μια κρίση υπέρτασης που δεν σχετίζεται με προβλήματα του καρδιαγγειακού συστήματος.
4. Η εμφάνιση ενός αισθήματος συμπίεσης στο λαιμό και το λαιμό. Το φαινόμενο συνοδεύεται και από μυϊκή σπαστικότητα, η οποία οδηγεί σε τσίμπημα των αγγείων στον αυχένα.
5. Πυροβολισμοί σε δάχτυλα, κλείδα και μπράτσα. Αυτό είναι ένα καθαρά νευρολογικό σύμπτωμα που σχετίζεται με τσιμπημένες νευρικές ρίζες.
6. Δύσπνοια, πόνος στην καρδιά και στο λαιμό εμφανίζονται λιγότερο συχνά.

Τα σημάδια της θωρακικής οστεοχόνδρωσης μοιάζουν με αυτό:

1. Σφίξιμο στο στήθος.
2. Η εμφάνιση κρίσεων μεσοπλεύριας νευραλγίας.
3. Πόνος στην περιοχή της καρδιάς που δεν σχετίζεται με καρδιακή παθολογία.
4. Παράπονα για δύσπνοια, πόνο στο βάθος του θώρακα.
5. Ο βήχας δεν σχετίζεται με ασθένειες του αναπνευστικού.
6. Δυσφορία στο στομάχι ή στον οισοφάγο.
7. Πόνος στη μεσοπλάτια περιοχή. Χαρακτηρίζεται από χρόνια πορεία. Συχνότερα εμφανίζεται σε φόντο στατικής μυϊκής υπερφόρτωσης.
8. Μούδιασμα στα μπράτσα, την κλείδα και τα δάχτυλα. Λιγότερο συχνά - στην περιοχή του κάτω μέρους της πλάτης.

Έτσι εκδηλώνονται τα συμπτώματα της οσφυϊκής οστεοχονδρωσίας:

1. Πόνος στη μέση.
2. Αισθήσεις σχεδίασης στην περιοχή των νεφρών ή στην κάτω κοιλιακή χώρα.
3. Η εμφάνιση παγίδευσης του ισχιακού νεύρου.
4. Η εμφάνιση ενός συμπτώματος ενός σφιχτού απειροειδούς μυός. Όταν αυτός ο μυς σπάζει, συμπιέζει το ισχιακό νεύρο, με αποτέλεσμα συγκεκριμένα συμπτώματα όπως κάψιμο και τσούξιμο κατά μήκος του ποδιού, ξεκινώντας από την περιοχή των γλουτών και καταλήγοντας στο άνω και κάτω πόδι. Αυτό το νευρολογικό σύμπτωμα υποδηλώνει συχνότερα προβλήματα με τη σπονδυλική στήλη.
5. Προβλήματα με τις κινήσεις του εντέρου και την ούρηση. Όταν μια κήλη ή κήλη συμπιέζει τα κατώτερα τμήματα των νευρικών απολήξεων, η συσταλτική δύναμη των λείων μυών των εντέρων και της ουροδόχου κύστης μειώνεται σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Το αποτέλεσμα είναι εντερική ατονία και κατακράτηση ούρων. Τέτοιες καταστάσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και απαιτούν εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα.
6. Με την πάροδο του χρόνου, το βάδισμα του ασθενούς αλλάζει και εμφανίζεται χωλότητα στο ένα πόδι. Η κατάσταση σχετίζεται επίσης με τσίμπημα των νευρικών απολήξεων.

Εάν ένας ασθενής έχει πολλά συμπτώματα που θυμίζουν προχωρημένη οστεοχονδρωσία σε ένα συγκεκριμένο σημείο της σπονδυλικής στήλης, είναι απαραίτητο να συμβουλευτεί έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα διαγνωστικά κριτήρια με τα οποία μπορείτε να αναγνωρίσετε μόνοι σας την ασθένεια. Απαιτείται ολοκληρωμένη διάγνωση, μετά την οποία προσδιορίζεται η ακριβής αιτία της νόσου.

Διάγνωση οστεοχονδρωσίας της πλάτης

Η πρωτογενής διάγνωση τίθεται μέσω της αναμνησίας. Ένας νευρολόγος ή τραυματολόγος ρωτά για παράπονα και εξετάζει την πλάτη του ασθενούς. Εάν ο ασθενής δεν είναι σίγουρος ότι χρειάζεται να δει αυτούς τους ειδικούς ειδικά, θα πρέπει πρώτα να συμβουλευτεί έναν θεραπευτή. Ένας γενικός ιατρός εξετάζει τον ασθενή, καταγράφει τα παράπονα σε μια κάρτα και παραπέμπει σε ειδικό.

Το κύριο πρόβλημα στη διάγνωση της σπονδυλικής οστεοχόνδρωσης είναι ότι η παθολογία δίνει πολλά ψευδή σημάδια άλλων ασθενειών. Επομένως, είναι απαραίτητο να επισκεφθείτε έναν ειδικό αρκετές φορές για να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν παθολογίες που σχετίζονται με το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό και το πεπτικό σύστημα.

Ποιοι τύποι διαγνωστικών συνταγογραφούνται συνήθως:

1. Ακτινογραφία. Αυτός ο τύπος εξέτασης είναι γρήγορος και δεν απαιτεί μεγάλες οικονομικές δαπάνες. Η εικόνα μπορεί να ληφθεί δωρεάν εάν ο ασθενής υποβληθεί στη διαδικασία στην κλινική στον τόπο εγγραφής. Μια ακτινογραφία μπορεί να εκτιμήσει επιφανειακά την κατάσταση της κυψελιδικής κορυφογραμμής. Εάν υπάρχουν σοβαρά ελαττώματα ή σημεία μείωσης της απόστασης μεταξύ των μεσοσπονδύλιων διαστημάτων, ο ασθενής παραπέμπεται για άλλες διαδικασίες για τη διευκρίνιση της διάγνωσης.
2. MRI ή CT. Αυτού του είδους οι εξετάσεις δείχνουν ξεκάθαρα μαλακούς ιστούς και ως εκ τούτου αποτελούν τις κύριες διαγνωστικές μεθόδους για την ανίχνευση διαφόρων εκφυλιστικών διεργασιών - μετατοπίσεις, δισκοκήλες, εξογκώματα. Με τη βοήθεια τέτοιων διαγνωστικών, εντοπίζονται όχι μόνο οστεοχόνδρωση, αλλά και κήλες, εξογκώματα και τσιμπημένα νεύρα.
3. Εργαστηριακές εξετάσεις. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να υποβληθείτε σε μια σειρά αιματολογικών εξετάσεων για να βρείτε κρυφές ασθένειες που επηρεάζουν αρνητικά την πορεία της νόσου. Συνήθως οι εξετάσεις γίνονται σε συνδυασμό – OBC, OAM, ζάχαρη, ρυθμιστές μεταβολισμού ασβεστίου-φωσφόρου, ρευματολογικές εξετάσεις.

Με βάση τα δεδομένα που λαμβάνονται, ο γιατρός κάνει την τελική διάγνωση. Αφού λάβετε το συμπέρασμα, πρέπει να ακολουθήσετε τις συστάσεις του ειδικού για να υπομείνετε λιγότερο επώδυνα την πορεία της νόσου της σπονδυλικής στήλης. Υπάρχουν παθολογίες που δεν μπορούν να θεραπευτούν πλήρως. Αυτές περιλαμβάνουν την οστεοχονδρωσία.

Θεραπεία της οστεοχονδρωσίας

Υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας για αυτή την πάθηση της σπονδυλικής στήλης. Χρησιμοποιούνται ανάλογα με το στάδιο της επιπλοκής. Εάν η παθολογία βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, η φαρμακευτική αγωγή και η συντηρητική θεραπεία είναι οι καλύτερες θεραπείες. Είναι σπάνιο σε προχωρημένες περιπτώσεις, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη εάν η φαρμακευτική αγωγή δεν βοηθήσει και ο ασθενής χάσει την αίσθηση στα άκρα και γίνει ανάπηρος.

Τι χρησιμοποιείται σε ιατροτεχνολογικά προϊόντα:

1. ΜΣΑΦ ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα ανακουφίζουν γρήγορα τον πόνο που σχετίζεται με φλεγμονή ή ερεθισμό. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα επιτυγχάνεται γρήγορα μέσα σε μια ημέρα. Επομένως, τέτοια φάρμακα είναι η πρώτη επιλογή. Μειονεκτήματα των ΜΣΑΦ: Δεν μπορείτε να τα κάνετε ένεση για περισσότερο από δύο ημέρες. Σε από του στόματος μορφή, ορισμένοι τύποι φαρμάκων λαμβάνονται για όχι περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Αυτός ο περιορισμός χρήσης εξηγείται από την υψηλή γαστροτοξικότητα των φαρμάκων. Σε άτομα που πάσχουν από έλκος στομάχου ή γαστρίτιδα συνταγογραφούνται επιπλέον φάρμακα για την προστασία του γαστρικού βλεννογόνου.
2. Τα κορτικοστεροειδή είναι ορμονικά παυσίπονα. Με έντονο πόνο και εκφυλιστικές διεργασίες, χορηγούνται ειδικά φάρμακα ενδοαρθρικά για την εξάλειψη της τοπικής φλεγμονής. Συνιστάται η χρήση εκτεταμένων εξαρτημάτων. Το δραστικό συστατικό διαρκεί έως και 3-4 εβδομάδες. Για ορισμένους ασθενείς, μια ένεση είναι αρκετή για να ξεχάσουν τον πόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3. Τα χονδροπροστατευτικά είναι φάρμακα που έχουν σχεδιαστεί για την ενίσχυση και τη θρέψη του ιστού του χόνδρου. Σε πολλούς ασθενείς που πάσχουν από οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης, ο χόνδρος και ο οστικός ιστός είναι αδύναμος και ως εκ τούτου χρειάζεται ενίσχυση. Τα χονδροπροστατευτικά δεν σταματούν την ανάπτυξη της νόσου και τη συσσώρευση ιστού χόνδρου, αλλά βοηθούν στην επιβράδυνση των εκφυλιστικών διεργασιών. Λαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
4. Μυοχαλαρωτικά. Φάρμακα για τη χαλάρωση των τεντωμένων μυών. Η διάρκεια της θεραπείας είναι 2 έως 4 εβδομάδες.
5. βιταμίνες Β. Οι νευροτροπικές ουσίες - Β1, Β6 και Β12 - βοηθούν με την ισχιαλγία ή ένα τσιμπημένο ισχιακό νεύρο. Σε υψηλές δόσεις, αυτές οι ουσίες έχουν αναλγητική δράση και θρέφουν τις κατεστραμμένες νευρικές ίνες.

Οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:

1. Χειροκίνητη θεραπεία. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να χαλαρώσετε τους τεντωμένους μύες μέσω της εργασίας ενός ειδικού. Αυτός ο τύπος θεραπείας δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης.
2. Κινητική θεραπεία. Με τη βοήθεια της φυσικοθεραπείας μπορείτε να δυναμώσετε τους μυς σας. Έχει αποδειχθεί ότι η οσφυαλγία συνοδεύεται συχνότερα από μυϊκή αδυναμία γιατί η σπονδυλική στήλη δεν μπορεί να αντέξει το φορτίο, με αποτέλεσμα την κόπωση και την ενόχληση. Για να νιώσει ανακούφιση ο ασθενής, είναι απαραίτητο να εκτελούνται τακτικά οι ασκήσεις 2-3 φορές την εβδομάδα. Η φυσική αγωγή βελτιώνει τη στάση του σώματος και εξαλείφει τον πόνο.
3. Μασάζ. Με τη βοήθεια ενός μασέρ, είναι δυνατό να βελτιωθεί η κυκλοφορία του αίματος σε κατεστραμμένους μύες, κάτι που έχει θετική επίδραση στην ευεξία. Η αυξημένη ροή αίματος θρέφει και χαλαρώνει τους ιστούς, γεγονός που βοηθά στην καταπολέμηση των κράμπες. Η διαδικασία αντενδείκνυται στην οξεία φάση και πραγματοποιείται μόνο κατά την αποκατάσταση.
4. Φυσιοθεραπεία. Η συντηρητική θεραπεία στοχεύει στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος σε κατεστραμμένους ιστούς χρησιμοποιώντας μια μέθοδο υλικού. Μέσω της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας ή μαγνητικής ακτινοβολίας, βελτιώνεται η μυϊκή επικοινωνία, η οποία βοηθά στην καταπολέμηση των κράμπων και του χρόνιου πόνου. Η φυσιοθεραπεία επιτρέπει την τοπική χρήση συστηματικών φαρμάκων που διεισδύουν καλά κάτω από το δέρμα.

Πρόληψη ασθενειών

Η οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να προληφθεί εάν ακολουθείτε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής κακών συνηθειών, της σωστής διατροφής και της καταπολέμησης της σωματικής αδράνειας. Πρέπει επίσης να παρακολουθείτε το σωματικό σας βάρος. Οι υπέρβαροι ασθενείς δεν βιώνουν μόνο μεγαλύτερη πίεση στην πλάτη, αλλά και σε ολόκληρο το σώμα. Συνιστάται να φοράτε ορθοπεδικά παπούτσια και να παρακολουθείτε τη στάση σας.